«Κατάλαβα εξ αρχής ότι παρέλυσα» συγκλονίζει ο 29χρονος που βούτηξε για τον Σταυρό και έμεινε ανάπηρος (video)

Πέντε χρόνια μετά την τραγική βουτιά του Γιάννη Δαμιανού για τον Σταυρό στην Εύβοια, ο ίδιος μιλά με δύναμη ψυχής για τη στιγμή που άλλαξε τη ζωή του και τον καθήλωσε σε αναπηρικό αμαξίδιο.

Ένα τάμα για τον αδελφό του

Ήταν 6 Ιανουαρίου του 2020 όταν ο τότε 24χρονος Γιάννης Δαμιανός πήρε την απόφαση να βουτήξει στα νερά του Αμαρύνθου στην Εύβοια για τον καθιερωμένο Σταυρό των Φώτων. Η απόφασή του είχε βαθιά συναισθηματική βάση. Ήθελε να τιμήσει ένα τάμα που είχε κάνει για τον αδελφό του, ο οποίος έδινε εκείνη την εποχή μάχη με τη λευχαιμία. Όμως η βουτιά αυτή κατέληξε σε εφιάλτη, αφού τραυματίστηκε σοβαρά στον αυχένα και έμεινε τετραπληγικός.

«Κατάλαβα εξ αρχής ότι παρέλυσα»

«Ήταν μία άτυχη στιγμή», λέει ο Γιάννης Δαμιανός, περιγράφοντας τι συνέβη την ώρα του ατυχήματος σε συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ. «Τα νερά ήταν θολά, έπεσα με το κεφάλι και έσπασα τον αυχένα μου. Μένω 11 δευτερόλεπτα στο νερό σε σοκ. Εκείνη τη στιγμή έκανα εισρόφηση θαλασσινού νερού γιατί ήμουν μπρούμυτα μέσα στο νερό, θυμάμαι και δεν θυμάμαι πολλά πράγματα. Δεν ένιωσα πόνο, ένα μούδιασμα ένιωσα σε όλο μου το κορμί και απλά κάποια στιγμή ήρθε ο πατέρας μου και με γύρισε και στη συνέχεια μαζεύτηκαν κι οι φίλοι μου και με βγάλανε. Δεν υπήρχαν αίματα, δεν είχα χτυπήσει σε κάποιον βράχο γιατί ακούστηκε κι αυτό. Άμμος ήταν κάτω, απλά ήταν ρηχά και από τον κραδασμό χτυπώντας το κεφάλι μου έσπασε ο αυχένας».

Η στιγμή που ανασύρεται ο Γιάννης από τα θολωμένα νερά, ακριβώς μετά το ατύχημά του

«Κατάλαβα εξ αρχής ότι παρέλυσα. Κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να κουνήσω ούτε τα χέρια μου ούτε τα πόδια μου», συμπληρώνει.

Η συγκινητική πράξη του αδελφού του

Ο νεαρός άντρας εξηγεί πως ένιωθε την πίεση της στιγμής και του τάματος που είχε κάνει για τον αδελφό του, τον οποίο ήθελε να τιμήσει μέσα από τη βουτιά. «Είχα κάνει κι ένα τάμα για τον αδελφό μου, ήταν η συνολική πίεση που είχα… Ήταν να γίνει αυτό το πράγμα», αναφέρει.

Ένα χρόνο μετά, σε μια συγκινητική αντιστροφή ρόλων, ήταν ο αδελφός του Γιάννη εκείνος που βούτηξε για τον Σταυρό, αυτή τη φορά για εκείνον.

Η πιο δύσκολη μάχη μέσα στην εντατική

Ο Γιάννης έδωσε μια τιτάνια μάχη για τη ζωή του μέσα στη μονάδα εντατικής θεραπείας. «Έπαθα χημική πνευμονία με αποτέλεσμα να μείνω 2 μήνες στην Εντατική και συνολικά στο νοσοκομείο έναν χρόνο. Ήταν πολύ επικίνδυνο αυτό που είχα πάθει, λόγω της εισρόφησης του θαλασσινού νερού», εξηγεί.

Παρά τις προκλήσεις, δεν έχασε την πίστη του και την ψυχραιμία του. «Δεν είπα ποτέ γιατί Θεέ μου. Γιατί μου το έκανες εμένα; Ήταν να γίνει, ήταν μια άτυχη στιγμή. Δεν είναι κριτής ο Θεός, ούτε τιμωρός, ο θυμός είναι αυτός που σε στεναχωρεί. Έλεγα στην αρχή γιατί να το πάθω σε τόσο μεγάλο βαθμό. Σκεφτόμουν γιατί να μην μπορώ να κουνάω λίγο το ένα μου χέρι, θα ήταν μια διευκόλυνση για μένα».

Στο πλευρό του η γυναίκα της ζωής του

Σε αυτή την πορεία, σταθερός σύμμαχος και στήριγμά του ήταν η σύντροφός του Μαρία, με την οποία παντρεύτηκαν δύο χρόνια μετά το ατύχημα. Ο ίδιος αναγνωρίζει το βάρος που κουβαλά και εκείνη. «Όταν ένας άνθρωπος είναι σε σχέση και παθαίνει τέτοιον τραυματισμό, το σοκ είναι ίδιο και για τους δύο. Εγώ είμαι στο αμαξίδιο, η Μαρία το περνάει όλο αυτό. Ο πόνος είναι και για τους δύο βαρύς. Είναι δυνατή η Μαρία», δηλώνει συγκινημένος.

Η στήριξη του κόσμου και τα εμπόδια της καθημερινότητας

Ο Γιάννης περιγράφει με ειλικρίνεια τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στην καθημερινότητά του, αναφέροντας ότι η κρατική στήριξη δεν επαρκεί: «Το κράτος δίνει ένα επίδομα αναπηρίας το οποίο δεν φτάνει ούτε για τις πρώτες δέκα μέρες».

Ωστόσο, αναγνωρίζει την τεράστια σημασία της αλληλεγγύης των ανθρώπων: «Η βοήθεια που έλαβα τον πρώτο καιρό και τους ευχαριστώ γι’ αυτό ήταν από τον κόσμο».

Η ιστορία του Γιάννη Δαμιανού είναι ένα παράδειγμα ψυχικής δύναμης, πίστης και ανθρώπινης αλληλεγγύης. Μέσα από τη δική του περιπέτεια, στέλνει μηνύματα ζωής, αξιοπρέπειας και αγάπης, αποδεικνύοντας πως ακόμα και όταν όλα αλλάζουν, η δύναμη της καρδιάς παραμένει ακλόνητη.

Πηγή