Συγκίνηση για την Νατάσα Παζαΐτη: «Είναι ένας άγγελος – Με βοήθησε να παλέψω τον καρκίνο…»

Μια βαθιά ανθρώπινη μαρτυρία για τη μάχη με τον καρκίνο και τη σημασία της ουσιαστικής στήριξης ήρθε στο φως μέσα από τα λόγια της ηθοποιού Λήδας Χατζή. Η προσωπική της εξομολόγηση ανέδειξε τον καθοριστικό ρόλο της Νατάσας Παζαΐτη, τόσο ως επιστήμονα όσο και ως ανθρώπου.

Η Λήδα Χατζή, μιλώντας στην εκπομπή Super Κατερίνα, περιέγραψε με ειλικρίνεια τη δύσκολη διαδρομή που ξεκίνησε το 2015, όταν εντόπισε ένα ανησυχητικό εύρημα. Όπως ανέφερε: «Όλα ξεκίνησαν το 2015 και έπιασα ένα γρομπαλάκι στη μασχάλη και τελικά ήταν καρκίνος μαστού μεταστατικός και τρομερά επιθετικός». Ακολούθησε μια μακρά και απαιτητική θεραπευτική πορεία με διπλή μαστεκτομή, χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες, ενώ δύο χρόνια πριν νόσησε και στον θυρεοειδή. Η ίδια μίλησε ανοιχτά για τον φόβο και το σοκ: «Τρόμαξα πάρα πολύ, πάγωσα, μου κόπηκαν τα γόνατα», υπογραμμίζοντας παράλληλα το κοινωνικό ταμπού που εξακολουθεί να συνοδεύει τη λέξη καρκίνος στην Ελλάδα. Παρά τις δυσκολίες, επέλεξε να σταθεί με αξιοπρέπεια, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι ταξίδεψε σε φεστιβάλ ταινιών στο Μαρόκο χωρίς περούκα, στέλνοντας το δικό της μήνυμα δύναμης.

Η στήριξη που κάνει τη διαφορά

Ιδιαίτερη θέση στην αφήγησή της κατέχει η Νατάσα Παζαΐτη, την οποία η ηθοποιός χαρακτήρισε με βαθιά συγκίνηση ως «ο άγγελός μου». Όπως αποκάλυψε: «Πριν από 9 χρόνια κανένας δεν έβρισκε τους όγκους μου γιατί ήταν πολύ μικροί χιλιοστά και το βρήκε αυτή». Η Λήδα Χατζή τόνισε ότι η σχέση τους βασίστηκε στη διαρκή παρουσία και την αμοιβαία εμπιστοσύνη καθ’ όλη τη διάρκεια της θεραπείας, σημειώνοντας: «Δεν φοβάμαι τίποτα λόγω της Νατάσας Παζαΐτη». Παράλληλα, εξήρε τόσο την επιστημονική της επάρκεια όσο και την ανθρώπινη προσέγγισή της, λέγοντας ότι «κάνει λειτούργημα», μεταδίδει ελπίδα και στέκεται δίπλα στους ασθενείς με χαμόγελο και φροντίδα.

Η μαρτυρία της Λήδας Χατζή λειτούργησε όχι μόνο ως δημόσιο ευχαριστώ, αλλά και ως υπενθύμιση ότι η μάχη με τον καρκίνο δεν αφορά μόνο ιατρικές πράξεις, αλλά και τη σχέση εμπιστοσύνης, την ανθρώπινη παρουσία και το θάρρος να αντιμετωπίζει κανείς την ασθένεια χωρίς φόβο και ντροπή.

Πηγή