Όλγα Δαμάνη: Η “γιαγιά Βουρλάκη” του “Σασμού” έκλεψε την παράσταση. Από δακτυλογράφος έγινε πρωταγωνίστρια.
Πρεμιέρα έκανε το βράδυ της Δευτέρας 6 Σεπτεμβρίου η νέα τηλεοπτική σειρά του Alpha, “Σασμός” καταφέρνοντας να κερδίσει το ενδιαφέρον του τηλεοπτικού κοινού από τα πρώτα κιόλας λεπτά. Ένας από τους χαρακτήρες που κατάφεραν να ξεχωρίσουν και να συγκινήσουν τους τηλεθεατές είναι η Ειρήνη Βουρλάκη. Μητέρα του Μάρκου Βουρλάκη και γιαγιά της Αργυρώς, λιγομίλητη, διορατική, με λαϊκή σοφία και βαθιά αίσθηση του δικαίου. Το μοιρολόι της δε, πάνω από τον τάφο του νεκρού παιδιού τους κατάφερε να συνεπάρει και να συγκινήσει στο έπακρο το κοινό.
Τον χαρακτήρα υποδύεται η σπουδαία ηθοποιός Όλγα Δαμάνη. Την Όλγα Δαμάνη την έχουμε γνωρίσει μέσα από τον ρόλο της στο “Νησί”, το “Κάτω Παρτάλι” αλλά και σε ένα Flashback επεισόδιο των Άγριων Μελισσών την περασμένη τηλεοπτική σεζόν.
Και μπορεί κανείς από τους παραπάνω ρόλους να μην ήταν πρωταγωνιστικός ωστόσο πάντοτε, η Όλγα Δαμάνη κατάφερνε με τις ερμηνείες της να καθηλώνει το κοινό και να ξεχωρίζει μέσα από αυτές. Οι τηλεοπτικές της συμμετοχές δεν είναι τίποτα μπροστά στη μακρά πορεία που έχει σημειώσει σε θέατρο και κινηματογράφο όπου έχει υποδυθεί εξαιρετικούς ρόλους, ενσαρκώνοντας μοναδικά δυναμικές γυναίκες.
Ένα από τα πρόσωπα που τη σημάδεψε είναι η Κατίνα Παξινού, η οποία αναφώνησε “μπράβο” όταν την είδε για πρώτη φορά να παίζει κατά τη διάρκεια των εξετάσεων στο Εθνικό Θέατρο. “Βρήκα επιτέλους ένα χώρο, όπου μπορώ να υπάρξω και να νιώσω ευτυχισμένη. Μέχρι τότε δεν ήξερα τι να κάνω!” είχε πει για την αντίδραση της μεγάλης ηθοποιού όταν την αντίκρισε σε συνέντευξη της στο περιοδικό Down Town. Mέχρι τότε είχε κάνει αρκετές δουλειές, ωστόσο καμία δεν της ταίριαζε. Είχε εργαστεί ως δακτυλογράφος, ως τηλεφωνήτρια και σε δικηγορικό γραφείο.
Η τελευταία της δουλειά υπήρξε καθοριστική για το μέλλον της. Ο Μάνος Κατράκης ήταν το πρόσωπο που την έπεισε να ασχοληθεί με το θέατρο, καθώς ήταν πελάτης του δικηγορικού γραφείου στο οποίο εργαζόταν. Το 1975 αποφοίτησε από το Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν και πήρε μέρος σε πολλές θεατρικές παραστάσεις. Επί μια δεκαετία συμμετείχε μεταξύ άλλων στα έργα: Επτά επί Θήβας του Αισχύλου, Όρνιθες του Αριστοφάνη, Βάκχες του Ευριπίδη.
Μάλιστα, για τον Κάρολο Κουν έχει μιλήσει παλαιότερα σε συνεντεύξεις της αποκαλώντας τον “δάσκαλο” με “Δ”.
“Για να μιλήσεις για τον Κουν χρειάζεται μια ολόκληρη συνέντευξη… Δουλεύοντας μαζί του ανακάλυψα το πάθος και την αφοσίωση. Ήταν μια προσωπικότητα ανεπανάληπτη, ερωτική, παθιασμένη και μαγική. Και μόνο που ήταν κάποιος κοντά του μπορούσε να ανθίσει. Ήταν δάσκαλος με «δ» κεφαλαίο. Από τους λίγους που έδωσε ώθηση στο θέατρο, και δεν αναφέρομαι μόνο για τους ηθοποιούς, αλλά και για όλους τους δημιουργούς, δηλαδή τους μουσικούς, τους ενδυματολόγους, τους μεταφραστές και τους συγγραφείς.
Ας μην ξεχνάμε ότι ήταν αυτός που έδωσε «φωνή» σε τόσους Έλληνες συγγραφείς σ’ αυτό το μαγικό Υπόγειο να αρθρώσουν λόγο” είχε πει.
Την επόμενη δεκαετία συμμετείχε στα έργα του Εθνικού Θεάτρου: Εξορία του Π. Μάτεσι, Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη, Βεγγέρα του Δ. Καπετανάκη, Η δολοφονία του Μαρά του Π. Βάις. Έχει συνεργαστεί ακόμα με σπουδαίους καλλιτέχνες όπως ο Αλέκος Αλεξανδράκης και ο Γρηγόρης Βαλτινός και με μεγάλους σκηνοθέτες του θεάτρου και κινηματογράφου.
Για το γεγονός πως δεν απέκτησε τη δική της οικογένεια, είχε αναφέρει πως ο λόγος ήταν η αφοσίωση της στο θέατρο: «Δεν αισθάνθηκα ότι έλειπε κάτι από τη ζωή μου. Όταν αργότερα αισθάνθηκα αυτή την έλλειψη, ήταν αργά».
Πηγή