Υπατία: ήταν η μοναδική Φιλόσοφος στον κόσμο, που θυσίασε την ζωή της, για τα Πλατωνικά ιδεώδη.

January 18, 2023

Υπατία: ήταν η μοναδική Φιλόσοφος στον κόσμο, που θυσίασε την ζωή της, για τα Πλατωνικά ιδεώδη.


Διαφ.

 



Υπατία: ήταν η μοναδική Φιλόσοφος στον κόσμο, που θυσίασε την ζωή της, για τα Πλατωνικά ιδεώδη.

Η Αλεξανδρινή Υπατία, ήταν η μοναδική πανεπιστήμονας στον κόσμο, η οποία θυσιάστηκε, για τα αξιώματα, του Ύπατου των Φιλοσόφων.

Πιο συγκεκριμένα θυσίασε την ζωή της, για να είναι η Φιλόσοφος-Βασίλισσα της Αλεξάνδρειας.

Είναι γνωστό ότι ο Έπαρχος της Αλεξάνδρειας, ο Ορέστης, ήταν ένας από τους πιο αγαπημένους μαθητές, της νεοπλατωνικής Φιλοσόφου. Η Υπατία ασκούσε μεγάλη επιρροή στον Ορέστη, καθώς και σε χιλιάδες άλλους ανθρώπους. Η Αλεξανδρινή Φιλόσοφος, είχε επίγνωση των δυνατοτήτων της, και το πόση μεγάλη αξία είχε. Σε αντίθεση με την πλειοψηφία, τα κίνητρα της Υπατίας, να συμμετέχει στην πολιτική ζωή, ήταν αγνά, καθώς είχε αφιερώσει την ζωή της, στις επιστήμες.

Ο ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΚΛΗ-ΠΛΑΤΩΝΑ.Tα βασικά αξιώματα του Πλάτωνα, σχετικά με τον ιδανικό φιλόσοφο-βασιλέα, αποτελούν η παιδεία, η γενναιότητα, η ηθική, η αγάπη και η αφοσίωση στα Ελληνικά ιδεώδη. Ο φιλόσοφος-βασιλιάς, διαθέτει, την δύναμη της γνώσης, διότι η παιδεία, είναι η αρχή των πάντων. Για να φέρει την ηθική, την δικαιοσύνη, την ανδρεία, και την ευημερία, ως άριστος ηγεμόνας, είναι απαραίτητη προυπόθεση η σωστή Ελληνική αγωγή. Ο Ύπατος των Φιλοσόφων, για την θέση του ιδανικού ηγεμόνα, εξαιρεί τους απαίδευτους, οι οποίοι ζούνε μέσα στο απόλυτο σκοτάδι. Σύμφωνα με τον Μέγα Αριστοκλή-Πλάτωνα, η κακία είναι αμάθεια. Επίσης δεν επιτρέπει να διεκδικήσουν την θέση του ηγεμόνα, ούτε οι θεωρητικοί φιλόσοφοι.

Ο φιλόσοφος-βασιλιάς του Πλάτωνα, λαμβάνει την καλύτερη εκπαίδευση, και για αυτό έχει την ηθική ευθύνη, προς την πατρίδα, να γίνει αρχηγός, και ανιδιοτελής κυβερνήτης με σοφία και δικαιοσύνη. Διότι έχει πολύ υψηλή παιδεία, σε ζητήματα κοινωνικά-πολιτικά και φιλοσοφικά, είναι ο ικανότερος, από τους άλλους σοφούς.

Η αξία ενός φιλοσόφου – βασιλιά φαίνεται από τις προσπάθειες του, για την ηθική-πνευματική βελτίωση των πολιτών, την ενίσχυση της πατρίδος σε πολιτικό, στρατιωτικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. Ο φιλόσοφος-βασιλιάς δεν διέπεται από αρχομανία, και εξουσιαστικές τάσεις, καθώς αναλαμβάνει την εξουσία, για το καλό της πατρίδας. Η προσωπική του ολοκλήρωση, έρχεται μέσα από την πραγματοποίηση των ηθικών-πνευματικών, και πολεμικών του καθηκόντων. Το άρρωστο πάθος για την εξουσία, όπως επίσης και η ανάληψή της από ανθρώπους στερημένους από πνευματικές-ηθικές αρετές, προκαλεί αντιδικίες, πολέμους και καταλήγει στην καταστροφή της Ελλάδος.

Οι φιλόσοφοι λοιπόν, για τον Πλάτωνα, είναι οι μόνοι ικανοί να κυβερνήσουν τις πόλεις και την Ελλάδα, διότι είναι οι μοναδικοί οι οποίοι, έχουν καλύτερο βιοτικό επίπεδο, και είχαν μεγαλύτερες τιμές και αναγνώριση, από οποιονδήποτε άλλο βασιλιά και πολιτικό. Είναι ολοφάνερο, ότι ο Πλάτωνας, είναι πιστός, στα ιδεώδη, του Βασιλιά Θησέα.

Ο μεγάλος ήρωας, ο Θησέας ήταν ο πρώτος Έλληνας βασιλιάς παγκοσμίως, ο οποίος δίδαξε ότι οι βασιλείς επωμίζονται τα περισσότερα βάρη από όλους τους άλλους, ενώ τους καρπούς των προσπαθειών τους, πάντοτε τους μοιράζονται με όλους τους πολίτες. Ακόμη ο Θησέας δίδαξε ότι σε κάθε μάχη, σε κάθε πόλεμο, καθημερινά τις περισσότερες φορές από οποιονδήποτε άλλο στρατιώτη, βάζει την ζωή του σε κίνδυνο ο εκάστοτε Έλληνας Βασιλιάς. Για αυτό όλοι οι Έλληνες Βασιλείς, στρατηγοί κατά την αρχαία και μεσαιωνική εποχή, όπου οι πρόγονοι μας ήταν διοικητές της Ελληνικής- Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επιτεθόταν ολομόναχοι, ενάντια σε χιλιάδες αντιπάλους.

Αυτό το έκαναν για να πάρουν θάρρος οι Έλληνες στρατιώτες για να κερδιθούν οι μάχες και οι πόλεμοι υπέρ της Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους. Το ίδιο έκαναν και όλες οι επόμενες γενιές Ελλήνων στρατιωτικών μέχρι και την σύγχρονη Ελληνική ιστορία (1821-1940).

Από την εποχή του αυτοκράτορα Κωνστάντιου εώς την εποχή του αυτοκράτορα Θεοδόσιου του Β, έζησαν οι πέντε μεγαλύτεροι Έλληνες νεοπλατωνικοί φιλόσοφοι του μεσαίωνα. Αυτοί ήταν ο Μέγας Βασίλειος, οι Άγιοι Ιωάννης (Χρυσόστομος), Γρηγόριος ο Θεολόγος η Ναζιανζηνός, ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης και η φιλοχριστιανή Υπατία. Την εποχή εκείνη και οι πέντε νεοπλατωνικοί διδάσκουν τον Αριστοκλή, έχοντας πάντοτε την αμέριστη υποστήριξη των αυτοκρατόρων.

Οι αυτοκράτορες γνωρίζουν προσωπικά τους μεγάλους φιλοσόφους – ρήτορες, τους Αγίους Ιεράρχες και τους στηρίζουν στο επιστημονικό τους έργο. Αυτό ήταν η ενσωμάτωση της Πλατωνικής διδασκαλίας στον Χριστιανισμό. Με την ολοκλήρωση αυτού του μοναδικού στο είδος του φιλοσοφικού-πνευματικού έργου οι Ιεράρχες, μετέτρεψαν τον Ιουδαϊκό Χριστιανισμό σε καθαρά Ελληνικό, και τότε αμέσως ο Μέγας Θεοδόσιος τον Μάιο του 381 μ.χ. θα ανακηρύξει τον Χριστιανισμό σε επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Εάν οι αυτοκράτορες ήταν ενάντια στον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, δεν θα επέτρεπαν πότε την ενσωμάτωση αυτούσιας της διδασκαλίας του Αριστοκλή-Πλάτωνα, στην Χριστιανική θρησκεία. Ακόμη άμεσα οι αυτοκράτορες θα τιμωρούσαν τους Αγίους Ιεράρχες και θα τους αφαιρούσαν όλα τα εκκλησιαστικά τους αξιώματα. Επίσης θα απαγόρευαν την διδασκαλία του Πλάτωνα στους Ιεράρχες, στην Υπατία καθώς και σε όλους τους υπόλοιπους φιλοσόφους.

Μεταξύ άλλων οι αυτοκράτορες θα έκλειναν και όλες τις φιλοσοφικές σχολές, με αποτέλεσμα να μην ήταν σε θέση να σπουδάσουν, οι Άγιοι, η Υπατία, και όλοι οι υπόλοιποι σοφοί της εποχής εκείνης. Αυτό όμως ήταν κάτι το οποίο δεν το έκανε ποτέ κανένας αυτοκράτορας, διότι όλοι οι φιλόσοφοι δίδασκαν ελεύθερα τον τον ύπατο των φιλοσόφων και όσοι το επιθυμούσαν, σπούδαζαν την αρχαία Ελληνική γραμματεία. Χωρίς την ένωση του Χριστιανισμού και του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, ήταν αδύνατον να γίνει το έθνος μας, παγκόσμια αυτοκρατορία και να φτάσει στην κορυφή του κόσμου.

Ο Ελληνικός πολιτισμός και ο Χριστιανισμός θα ενωθούν, ώστε να γίνει για μία και μοναδική φορά η Ελλάδα παγκόσμιο κρατικό μόρφωμα. Ο Χριστός και ο Πλάτωνας υπήρξαν τα θεμέλια της αυτοκρατορίας. Από εκεί ο Ελληνισμός θα πάρει αστείρευτες δυνάμεις για να μεγαλουργήσει και να επιβιώσει. Οι πατέρες της Ορθοδοξίας, κράτησαν ότι πολύτιμο είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός, όπως οι διδασκαλίες του Πλάτωνα-Αριστοκλή και του Αριστοτέλη, ενώ παράλληλα χρησιμοποίησαν την κορυφαία γλώσσα στον κόσμο την Ελληνική.

Ο Ελληνικός πολιτισμός δεν ήταν αρκετός από μόνος του για να φτάσει στην κορυφή του κόσμου το έθνος. Για αυτό και έπρεπε να ενωθεί ο Ελληνικός πολιτισμός με τον χριστιανισμό, για να φτάσει ο Ελληνισμός στο απόγειον της δυνάμεως του. Η πολιτιστική διαδρομή του αρχαίου Ελληνικού κόσμου ενώθηκε με την Ορθοδοξία, ως σώμα Χριστού, όταν οι Έλληνες θα αναλάβουν την ηγεσία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Ο μέγιστος εκφραστής της Αρχαιότητας ο Αριστοκλής μαζί με τους τρεις Ιεράρχες θα δημιουργήσουν της βάσεις για την οικουμενικότητα, την διαχρονικότητα του Ελληνισμού και της Χριστιανικής, Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τα περισσότερα στοιχεία του αθάνατου Ελληνικού πνεύματος θα είναι πλέον μέσα στην Ορθόδοξη πίστη. Η εισαγωγή των διδασκαλιών του ύπατου των φιλοσόφων Πλάτωνα-Αριστοκλή από τους Αγίους Ιεράρχες είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι οι Έλληνες φιλόσοφοι ήταν μονοθεϊστές και ότι δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με το Φοινικικό δωδεκάθεο.

Μέσα από τα Πλατωνικά διδάγματα και τα ηθικά αξιώματα, ο Χριστιανισμός έγινε πολύ ευκολότερα αποδεκτός από τους Έλληνες, καθώς τους φάνηκε από την αρχή, ότι η Ορθοδοξία είναι κάτι πολύ οικείο, προς εκείνους. Το αποτέλεσμα ήταν με την εισαγωγή των διδαχών του Πλάτωνα, στον Χριστιανισμό, να έχουμε πολύ μεγάλη εξάπλωση, της νέας και ανερχόμενης θρησκείας στην αυτοκρατορία. Μόνον όσοι ήταν αγράμματοι δεν έγιναν Χριστιανοί, διότι δεν επέτυχαν να διεισδύσουν στα ουσιώδη νοήματα της Χριστιανικής διδασκαλίας.

Η αλλαγή του Χριστιανισμού από τον Εβραϊκό στον Ελληνικό πολιτισμό επέφερε την παγκοσμιότητα της Ορθοδοξίας, του Ευαγγελίου, του κλασικού πολιτισμού και της αυτοκρατορίας. Ο Χριστιανισμός μαζί με τον σωτήρα Ιησού Χριστό διαμόρφωσαν ηθικά και πνευματικά ολόκληρη την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, διότι εξ αρχής ο Χριστιανισμός με τον Ελληνισμό, είχαν τα ίδια ηθικά αξιώματα, στους περισσότερους τομείς. Ενδεικτικό περί αυτού ήταν, ότι τρία από τα τέσσερα Ευαγγέλια γράφτηκαν απευθείας στην Ελληνική γλώσσα, όπως επίσης οι πράξεις των Αποστόλων, οι επιστολές του Αποστόλου των εθνών Παύλου, καθώς και τα πρώτα άρθρα της Ορθόδοξης, Χριστιανικής θεολογίας.

Έξω από την Ελληνική Ορθοδοξία άφησαν οι άγιοι Ιεράρχες, μόνο το δωδεκάθεο, τον Φοινικικό παγανισμό ως ανάξιο του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού και της Ορθοδοξίας. Πρόσθεσαν στον Χριστιανισμό μόνον ότι καλό είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός μέσα από τα φιλοσοφικά αξιώματα του Αριστοκλή. Οι πατέρες της Εκκλησίας διότι σπούδασαν στην αρχαία Αθήνα, καθώς και σε άλλα μέρη, ενώ υπήρξαν για λίγο διάστημα πριν να γίνουν ιερείς, επαγγελματίες ρήτορες-σοφιστές, αντιλήφθηκαν αμέσως την αξία του αρχαίου Ελληνικού πνεύματος. Χρησιμοποίησαν τις αξίες και τα ιδανικά των φιλοσόφων και ειδικά του Αριστοκλή για να δημιουργήσουν την παγκόσμια, Χριστιανική, Ελληνορωμαϊκή αυτοκρατορία.

Aξιοποίησαν στο έπακρο την Ελληνική γλώσσα για να γράψουν όλα τα υψηλού επιστημονικού, φιλοσοφικού και πνευματικού επιπέδου έργα τους. Μέσα από την δυναμική και την πνευματικότητα της αρχαιοελληνικής αγωγής, δίδαξαν στους Έλληνες την ελευθερία, την αγάπη, την ηθική ,την δικαιοσύνη, την γενναιότητα, την ομορφιά, και την πίστη στον Ιησού Χριστό. Την ίδια εποχή με την μεγάλη νεοπλατωνική και φιλοχριστιανή Υπατία στην Αίγυπτο έζησε και η Ευδοκία-Αθηναις στην Κωνσταντινούπολη. Η Αγία Ευδοκία, με πρότυπο την Αλεξανδρινή Υπατία, συνδύασε άριστα το αρχαίο Ελληνικό πνεύμα με την Χριστιανική πίστη, στην Κωνσταντινούπολη. Η Υπατία είχε πολλούς Χριστιανούς μαθητές στην σχολή της.

Εάν ο Χριστιανισμός ήταν ενάντια στον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, τότε η φιλόσοφος Υπατία, δεν θα δεχόταν, απολύτως κανέναν Χριστιανό, ως μαθητή, στην σχολή της. Η Αλεξανδρινή φιλόσοφος ήταν μια στοργική μητέρα-δασκάλα. Αγαπούσε και φρόντιζε τους μαθητές της, απαλλαγμένη από ιδεοληψίες και προκαταλήψεις, σε μία ιστορική περίοδο που ο θρησκευτικός φανατισμός δίχαζε και φανάτιζε τους κατοίκους της Αλεξάνδρειας. Η μεγάλη νεοπλατωνική φιλόσοφος Υπατία είχε εκείνα τα χρόνια ως μαθητές πάρα πολλούς χριστιανούς. Αυτό είναι ενδεικτικό ότι ο γνήσιος ορθόδοξος χριστιανισμός, ουδέποτε ήταν ενάντια στην αρχαία Ελληνική γραμματεία. Εάν οι Έλληνες χριστιανοί ήταν ενάντια στον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, τότε δεν θα τους δεχόταν η Φιλόσοφος Υπατία ως μαθητές της.

Όμως σε όλα τα χρόνια τα οποία δίδασκε η Υπατία είχε πάντοτε πολλούς χριστιανούς ως μαθητές. Ο Συνέσιος ήταν ο πιο αγαπημένος μαθητής της Υπατίας και μέγας θαυμαστής της φιλοσόφου. H σχέση του Συνέσιου και της Υπατίας, ήταν ισάξια σε πνευματικό και ηθικό επίπεδο, με την σχέση, του Αριστοκλή, με τον Σωκράτη. Όταν τελείωσε την φιλοσοφική σχολή, ο Συνέσιος, διατηρούσε αλληλογραφία και είχε επαφές με την μεγάλη φιλόσοφο. Ο Χριστιανός Συνέσιος ήταν ο πιο αγαπημένος μαθητής της Υπατίας.

Η Υπατία αγαπούσε πολύ τον Χριστιανισμό και τους χριστιανούς μαθητές της. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η Υπατία δεχόταν ως μαθητές τους χριστιανούς, διότι γνώριζε ότι ο Χριστιανισμός και η αρχαία Ελληνική φιλοσοφία είχαν τα ίδια αξιώματα. Άλλωστε η Υπατία είχε το παράδειγμα των τριών Ιεραρχών οι οποίοι ως φιλόσοφοι ενσωμάτωσαν ολόκληρη την Πλατωνική διδασκαλία στον χριστιανισμό. Η φιλοσοφική σχολή της Αλεξάνδρειας, υποδεχόμενη, την Υπατία, κατέστη μέγας θεματοφύλακας και προστάτης των Πλατωνικών αξιωμάτων. Η φήμη της ως σπουδαίας φιλοσόφου διαδόθηκε γρήγορα, με αποτέλεσμα να καταφθάνουν στην Αλεξάνδρεια για να μαθητεύσουν κοντά της, από όλα τα μέρη της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Tο σπίτι της έγινε κέντρο διανοουμένων που συζητούσαν επιστημονικά και φιλοσοφικά ζητήματα. Με την επιστροφή της στην Αλεξάνδρεια, η Υπατία δίδαξε στην σχολή της φιλοσοφία και αστρονομία, μαθηματικά-γεωμετρία, μουσική και ρητορική. Η σχολή στην οποία δίδαξε γνώρισε περισσότερη φήμη, από την αντίστοιχη Αθηναϊκή, την οποία σπούδασε, ενώ παράλληλα διατήρησε την μακραίωνη σχέση της πόλης με την φιλοσοφία. Η Υπατία έμενε πιστή στις διδασκαλίες του Ύπατου των φιλοσόφων, του Αριστοκλή.

Στην αρχαία αγορά, δίδασκε Πλάτωνα, αποδεικνύοντας τις ικανότητες της, στην ρητορική και την φιλοσοφία, με αποτέλεσμα να συγκεντρώνει γύρω της, την ελίτ των μαθητών και των κατοίκων της πόλης. Η Ελληνίδα σοφός, υπήρξε ιδιαίτερα δημιουργική σε ότι είχε σχέση με την μαθηματική επιστήμη, κάνοντας εργασίες και σχόλια για το έργο του Απολλώνιου και του Διόφαντου. Αυτό την έκανε την πρώτη γυναίκα που διακρίθηκε στα μαθηματικά. Ο Αστρονομικός κανόνας. Η Υπατία έγραψε ένα έργο με τίτλο “αστρονομικός κανών” με σκοπό την υψηλή μελέτη, στους τομείς των μαθηματικών εργασιών, του πατέρα της (Θέωνα).

  ΑΛΜΑΓΕΣΤΗ.  

Ένα από τα εξαιρετικά βιβλία του Πτολεμαίου είναι η Αλμαγέστη. Εργασίες επάνω στο έργο του Πτολεμαίου είχε κάνει, η Αλεξανδρινή μαθηματικός-φιλόσοφος. Ακόμη είχε κάνει γεωμετρικές εργασίες για τους κώνους του Απολλώνιου και την αριθμητική του Διόφαντου.

Τα δύο αυτά έργα της Υπατίας, ήταν σε πάρα πολύ ανώτερο μαθηματικό επίπεδο εξισώσεων. Μέσα από την προσέγγιση του Απολλώνιου, μέσω της άλγεβρας και του Διόφαντου, μέσα από την γεωμετρία, βλέπουμε το πολύ υψηλό επίπεδο της Υπατίας. Η φιλόσοφος είχε άριστη επιστημονική κατάρτιση, για αυτό και ήταν πολύ εξοικειωμένη,με τα ανωτάτου επιπέδου μαθηματικά σε άλγεβρα και γεωμετρία.

Οι Απολλώνιοι κώνοι είναι από τα πιο δύσκολα μαθηματικά έργα της αρχαίας εποχής, και παράλληλα έβαλαν τα θεμέλια για πολλά από γεωμετρικά έργα των επόμενων αιώνων. Από τον 18ο αιώνα οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι αρκετά φυσικά φαινόμενα, όπως οι τροχιές των πλανητών, με τις καμπύλες που προέκυπταν από τις κωνικές τομές, αναφερόταν με τον καλύτερο δυνατό επιστημονικό τρόπο στο έργο της Υπατίας.

Η άλγεβρα και η γεωμετρία, οφείλουν στην μεγάλη Αλεξανδρινή, φιλόσοφο Υπατία, ένα αξιόλογο τμήμα της εξελίξεως τους, διότι χωρίς εκείνη θα είχαμε λιγότερες εργασίες σε επιστημονικό επίπέδο- αξία, και δεν θα γνωρίζαμε αρκετά για σημαντικα έργα του Διόφαντου και του Απολλώνιου.

Οι μαθητές που παρακολουθούσαν τις διδασκαλίες της, στην σχολή ανήκαν στις ανώτερες κοινωνικά τάξεις, της Αλεξάνδρειας. Ήταν νέοι που επιθυμούσαν να λάβουν υψηλή εκπαίδευση, με στόχο στο μέλλον να αναλάβουν υψηλά πολιτικά και θρησκευτικά αξιώματα. Ανάμεσα σε αυτούς, ήταν οι χριστιανοί Ορέστης, ο μετέπειτα έπαρχος της Αλεξάνδρειας και ο Συνέσιος, ο μετέπειτα Επίσκοπος της Κυρήνης. Στα 412- 415 μ. Χ., ο έπαρχος της Αιγύπτου ο Ορέστης, ο παλαιός μαθητής της Υπατίας, με τον οποίο διατηρούσε φιλικούς δεσμούς, βαπτίστηκε χριστιανός.

Ο Ορέστης, συμβουλευόταν την δασκάλα του σε πολιτικά ζητήματα. Αυτό το καθεστώς, δεν το ανεχόταν ο Πατριάρχης Αλεξάνδρειας, ο Κύριλλος, και οι άλλοι πολιτικοί και θρησκευτικοί παράγοντες. Όλοι οι άνθρωποι την σεβόταν και την θαύμαζαν. Ωστόσο, πολλοί την ζήλευαν και επειδή συχνά συναντούσε και είχε μεγάλη οικειότητα με τον Ορέστη, την κατηγόρησαν ότι αυτή ήταν η αιτία που ο Επίσκοπος και ο Ορέστης δεν γινόταν φίλοι. Η Υπατία ως γυναίκα ήταν ένα πολύ ανήσυχο πνεύμα, και εκτός από την αρχαία Ελληνική γραμματεία ασχολούνταν και με την πολιτική.

Αυτό όμως ήταν κάτι πρωτόγνωρο για τα δεδομένα εκείνης της εποχής. Ήταν αδιανόητο μια γυναίκα να ασχολείται με τα δημόσια πράγματα και ειδικά με την πολιτική. Διότι είχε επίγνωση των υψηλών ικανοτήτων της, αλλά και έχαιρε πολύ μεγάλου σεβασμού, δεν συμμετείχε απλά στα πολιτικά δρώμενα αλλά στην ουσία ήταν εκείνη η οποία διοικούσε, κατά ένα μεγάλο βαθμό την εξελληνισμένη πόλη. Σε αυτό έπαιξε εν μέρει ρόλο, εκτός από την μεγάλη προσωπική της αξία, ότι ο μαθητής της ο Ορέστης, ο οποίος ήταν χριστιανός και Ρωμαίος έπαρχος, της είχε τεράστιο σεβασμό αλλά και μεγάλη αδυναμία.

Η ΥΠΑΤΙΑ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΟΝ ΦΘΟΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΙΣΟΣ.  

Η φήμη και ο σεβασμός προς την Υπατία αυξανόταν συνέχεια. Η ανάμιξη της όμως στην πολιτική ήταν κάτι το οποίο ενοχλούσε τρομερά τους πολιτικούς από όλες τις εθνικότητες, όπως ήταν οι Έλληνες Χριστιανοί, οι Εβραίοι αλλά και οι Eθνικοί. Παρά τις διαμαρτυρίες και της πολλές συστάσεις, η Υπατία εξακολουθούσε να συμμετέχει στα συμβούλια και ουδέποτε δέχτηκε να αποσυρθεί από την ενεργό πολιτική. Αυτό το καθεστώς προκαλούσε τρομερή οργή στους πολιτικούς άνδρες της Αλεξάνδρειας, οι οποίοι δεν δεχόταν σε καμία των περιπτώσεων, να ασκεί την διοίκηση της πόλεως, κατά ένα μεγάλο βαθμό μια γυναίκα. Εδώ βλέπουμε ξεκάθαρα το πόσο πολύ επηρεασμένη ήταν η Υπατία από τον Αριστοκλή (Πλάτων). Ο Αριστοκλής δίδαξε ότι τις πόλεις θα πρέπει να τις διοικούν οι φιλόσοφοι-βασιλείς, οι οποίοι θα είναι οι ικανότεροι όλων των υπολοίπων ανθρώπων, σε όλους τους τομείς. Η μη συμμόρφωση της Φιλοσόφου στις υποδείξεις των πολιτικών, να σταματήσει την εμπλοκή της με την πολιτική, επέφερε φοβερό μίσος εναντίον της, και μια κατάσταση εκτός ελέγχου στην πόλη της Αλεξανδρείας.

Δυστυχώς η Υπατία αγνόησε επιδεικτικά τις υποδείξεις των πολιτικών και θρησκευτικών παραγόντων της πόλης, να μην ασχολείται με την πολιτική, και τελικά αυτή η επιμονή της, προκάλεσε τον θάνατο της. Οι πολιτικοί-θρησκευτικοί παράγοντες όπως ο πατριάρχης Κύριλλος και οι Ραββίνοι δεν δεχόταν να τους επισκιάζει και να διοικεί την Αλεξάνδρεια, η Ελληνίδα φιλόσοφος Υπατία.

Τελικά η απόφαση της Υπατίας να συνεχίσει να ασχολείται με την πολιτική, στα πρότυπα του Πλάτωνα, ως Βασιλέας-φιλόσοφος, έγινε η αιτία τρομερών πολιτικών και θρησκευτικών εντάσεων, με συνέπεια τον τραγικό θάνατό της. Ο ίδιος ο μεγάλος της θαυμαστής, ο μαθητής της ο οποίος ήταν και πολύ ερωτευμένος με την φιλόσοφο Υπατία, ο έπαρχος Ορέστης έγινε η αιτία να σκοτωθεί η δασκάλα του. Η πολιτική αντιμετώπιση του Ορέστη, ήταν κάτι το οποίο δυσαρεστούσε πάρα πολύ ένα μέρος των Χριστιανών της Αλεξάνδρειας.

Στην πάρα πολύ αυτή ταραχώδη περίοδο, η μεγάλη διαμάχη μεταξύ του πατριάρχη Κυρίλλου και του επάρχου Ορέστη, θα συμβάλουν σε πολύ σημαντικό βαθμό, στο να δολοφονηθεί η Υπατία. Η πολιτική αντιπαλότητα των δυο κορυφαίων παραγόντων της πόλης, ήταν τεράστια και χωρίς τελειωμό. Ο κόσμος της Αλεξάνδρειας, λαθεμένα υπέθεσε ότι επειδή ο Ορέστης, υπήρξε μαθητής της Υπατίας, ότι εκείνη είναι η υπεύθυνη, για την στάση του απέναντι στον Κύριλλο. Όμως η Υπατία ήταν ταυτόχρονα και με τις δυο πλευρές καθώς υποστήριζε τον χριστιανισμό και την φιλοσοφία για αυτό ήταν γεμάτη η σχολή της, από Χριστιανούς και εθνικούς όλα τα χρόνια τα οποία δίδαξε.

Κλείνοντας εάν ο μέγας Θεοδόσιος, ο Αρκάδιος, και ο Θεοδόσιος ο Β, ήταν ενάντια στην αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία, δεν θα επέτρεπαν στην Υπατία, να διδάξει στην Αλεξάνδρεια, όπως και σε κανέναν άλλο Έλληνα φιλόσοφο, του Ρωμαϊκού αυτοκρατορικού κράτους. Ο παγκόσμιος χαρακτήρας της Ελληνορωμαϊκής αυτοκρατορίας εδραιώνεται σταθερά μέσα από την οικουμενική χριστιανική ιδέα. Ο σκοπός των Ελλήνων του Ρωμαϊκού κράτους είναι η ενοποίηση του πληθυσμού της αυτοκρατορίας, μέσω της χριστιανικής πίστεως.

Η Ορθοδοξία ήταν το βασικό στοιχείο συνοχής της για να αντιμετωπίσει τον μόνιμο κίνδυνο λόγω των διαφορετικών λαών. Η πολιτική ιδεολογία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας θεμελιώθηκε επάνω στο αξίωμα της χριστιανικής οικουμενικότητας και των Ρωμαϊκών πολιτικών αξιωμάτων. Η βασική αρχή της πολιτικής Ρωμαϊκής θεωρίας ήταν η Pax Romana, η παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ένωσε όλη την οικουμένη. Αυτό έγινε πράξη, μέσα από την εθνική ευεργεσία του Αγίου Θεοδοσίου, ο οποίος, καθιέρωσε, τον Χριστιανισμό, ως επίσημη θρησκεία, του Ρωμαϊκού κράτους.

Δημιουργός όλων αυτών των μυθευμάτων, για την “δολοφονία”, της Αλεξανδρινής Φιλοσόφου, από τους χριστιανούς, ήταν ο μέγας ανθέλληνας, Έντουαρντ Γκίμπον. Ο Γίββων αναφέρει σχετικά με την Υπατία, ότι μια παρθένος έγινε “μάρτυρας” του Ελληνισμού, επάνω στην ακμή της, και στην πιο μεγαλη φιλοσοφική της στιγμή, διότι την “δολοφόνησε” ο πολύ “κακός “Πατριάρχης Αλεξανδρείας, ο Κύριλλος. Ο Κύριλλος σύμφωνα με τον Γίββων, φθονούσε την Υπατία και ήθελε πάση θυσία να την σκοτώσει. διότι είχε τόσο μεγάλη φήμη και σεβάσμο. Τα ίδια ανθελληνικά και ανυπόστατα, αναφέρει ο Ανθέλληνας Γίββων, για τον Έλληνα που ξεπέρασε, σε αρκετούς τομείς τον Μέγα Αλέξανδρο.

Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος

Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που η άλλη πλευρά δεν συναινεί ; Είναι λοιπόν δίκαιο να καθίσουμε να αφανιστούμε όλοι οι Έλληνες χωρίς να έχουμε πειράξει κανέναν απολύτως ; Όλα αυτά διότι από τα αρχαία χρόνια ο πολιτισμός μας, και η ιδεολογία-θρησκεία μας, αποτελούν εμπόδιο στην δημιουργία του παγκόσμιου εωσφορικού κράτους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών- μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.

  * Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων. twitter sharing buttontriklopodia. email sharing button

 


Πηγή

Διαβάστε επίσης: