Ήταν νεκρή 2 μέρες…: Βρέθηκε μέσα στο σπίτι της, στη συνηθισμένη της θέση και με το τσιγάρο στο στόμα η αγαπημένη ηθοποιός
Η Σαπφώ Νοταρά γεννήθηκε το 1907 στο Ηράκλειο Κρήτης και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου. Το καλλιτεχνικό της ψευδώνυμο εμπνεύστηκε από την οδό στην οποία βρισκόταν η σχολή – ένα όνομα που έμελλε να συνδεθεί με χαρακτηριστικές ερμηνείες και μοναδική σκηνική παρουσία.
Το θεατρικό της ντεμπούτο έγινε πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στο σανίδι συνεργάστηκε με σπουδαίους καλλιτέχνες της εποχής, όπως η Μαρίκα Κοτοπούλη, η Κατερίνα Ανδρεάδη, ο Χριστόφορος Νέζερ και η Έλλη Λαμπέτη. Από τον ρόλο της Αρετούσας στον Ερωτόκριτο έως την Κατιούσα στην Ανάσταση του Τολστόι, η Νοταρά απέδειξε την ερμηνευτική της ευελιξία και βάθος.
Διακριτική παρουσία στη μεγάλη οθόνη
Στον ελληνικό κινηματογράφο, καθιερώθηκε ως μία από τις πιο χαρακτηριστικές φιγούρες του είδους. Η βραχνή φωνή της, το έντονο παρουσιαστικό και η εκφραστικότητα της φωνής της την έκαναν αναγνωρίσιμη και αγαπητή στο κοινό. Ξεχώρισε σε δεύτερους αλλά καθοριστικούς ρόλους, σε ταινίες όπως Η λύκαινα (1951), Κυριακάτικο Ξύπνημα (1954), Η χαρτοπαίχτρα (1964), Δημήτρη μου, Δημήτρη μου (1967) και Αχ! αυτή η γυναίκα μου (1967).
Πέρα από την τέχνη της, η Σαπφώ Νοταρά ήταν γνωστή για την αθυροστομία, τον αυθορμητισμό και την πηγαία ειλικρίνειά της. Αν και ζούσε μοναχικά και με περιορισμένα μέσα, δεν απομακρύνθηκε ποτέ από την τέχνη και την αγάπη της για το θέατρο.
Το τέλος μιας ξεχωριστής διαδρομής
Η ηθοποιός έφυγε από τη ζωή στις 11 Ιουνίου 1985. Βρέθηκε νεκρή στο σπίτι της δύο ημέρες μετά, καθισμένη στη συνήθη της θέση, με ένα σβησμένο τσιγάρο στο χέρι. Η κηδεία της έγινε σε στενό κύκλο στο Νεκροταφείο του Ζωγράφου, όπως αρμόζει σε έναν άνθρωπο που επέλεξε τη λιτότητα και την αυθεντικότητα ως στάση ζωής.
Η πρώτη φωτό της καριέρας της
Πηγή