Η καταραμένη ταινία: Το τραγικό τέλος του αγοριού που έκανε τον μικρό Χρύσανθο στον «Τελευταίο άντρα»

Ο Τελευταίος άντρας και το παιδί που δεν πρόλαβε να μεγαλώσει

Μια ταινία που μας έκανε να γελάσουμε και να σατιρίσουμε τα στερεότυπα της εποχής, κουβαλά πίσω της μια απρόσμενα σκληρή ιστορία. Ο μικρός Χρύσανθος, το παιδί που έκλεψε τις καρδιές των θεατών στον Τελευταίο άντρα του Όμηρου Ευστρατιάδη, δεν πρόλαβε να γνωρίσει τη ζωή όπως θα του άξιζε.

Η χρυσή αλλά άγρια δεκαετία του ’80 στον ελληνικό κινηματογράφο

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο ελληνικός κινηματογράφος βρισκόταν σε ένα παράξενο σταυροδρόμι: γυρίζονταν ταινίες με ταχύτατους ρυθμούς, τα σενάρια συχνά γραφόντουσαν στο πόδι, αλλά οι ηθοποιοί έδιναν την ψυχή τους μπροστά στην κάμερα. Το αποτέλεσμα; Μια σειρά από φιλμ που, παρά την προχειρότητα, έμειναν στην ιστορία ως λατρεμένα καλτ διαμάντια.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, το 1981 κυκλοφόρησε ο Τελευταίος άντρας, μια ταινία που με όπλο τη σάτιρα γελοιοποιούσε τη φαλλοκρατία της εποχής και έβαζε το κοινό να γελάσει αλλά και να προβληματιστεί.

Ο μικρός Χρύσανθος που ξεχώρισε

Πρωταγωνιστής ήταν ο αξέχαστος Κώστας Βουτσάς στον ρόλο του πεισματάρη Κοσμά Πρίνου, πλαισιωμένος από την Καίτη Παπανίκα, τον Νίκο Δαδινόπουλο και την Τέτη Σχοινάκη. Όμως, ανάμεσά τους, ένα παιδί ξεχώρισε: ο γιος του Πρίνου, ο Χρύσανθος.

Ο μικρός με την αθώα ματιά και τον ανατρεπτικό αυθορμητισμό χάρισε μερικές από τις πιο αξέχαστες σκηνές του έργου: κοιμόταν με το ιτιά, ιτιά λουλουδιασμένη, έπινε ούζο από το μπιμπερό, έτρωγε πατσά σκορδοστούμπι για μεσημεριανό. Σκηνές που, μέσα στην υπερβολή τους, έμειναν βαθιά χαραγμένες στη μνήμη των θεατών.

Το άδικο τέλος

Ο μικρός ηθοποιός ονομαζόταν Κωνσταντίνος.

Χρόνια αργότερα, μέσα από αποκαλύψεις της σελίδας 80’s Νοσταλγία του ηθοποιού Πάνου Σουπιάδη, έγινε γνωστό ότι ο Κωνσταντίνος δεν πρόλαβε να μεγαλώσει. Ένα τροχαίο με τη βέσπα του έκοψε βίαια το νήμα της ζωής του, αφήνοντας πίσω του δύο μικρές κόρες και μια οικογένεια βυθισμένη στη θλίψη.

Η είδηση πέρασε τότε σχεδόν απαρατήρητη, όμως για όσους τον θυμούνται από την ταινία, η απουσία του είναι βαριά.

Μια ταινία που έγινε γλυκόπικρη ανάμνηση

Από το αρχικό καστ της ταινίας, μόνο ο Βασίλης Ζωνόρος ζει σήμερα. Κι έτσι, κάθε φορά που προβάλλεται ο Τελευταίος άντρας, οι θεατές δεν βλέπουν μόνο μια κωμωδία της εποχής, αλλά και το χαμόγελο ενός παιδιού που έφυγε πολύ νωρίς.

Μια ταινία που γεννήθηκε για να σκορπίσει γέλιο, κατέληξε να κουβαλά τη σκιά μιας τραγικής μοίρας. Και ο τίτλος της, όσο κι αν ακούγεται ειρωνικό, μοιάζει πια σχεδόν προφητικός.