«Χείμαρρоς» Γιάννης Παπαμιχαήλ για τον πατέρα του: «Δεν με έλεγε πоτέ “παιδί μου”, άλλους θεωρоύσε γιους του»

Γιάννης Παπαμιχαήλ – Όχι απλώς με μαχαίρωσε πισώπλατα, αλλά με πήρε μαζί του στον τάφο

Μέσα από το βιβλίο του Έχω ένα μυστικό, ο Γιάννης Παπαμιχαήλ ανοίγει την καρδιά του και μιλάει με συγκλονιστική ειλικρίνεια για τις δύσκολες σχέσεις που είχε με τους γονείς του, τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ και την Αλίκη Βουγιουκλάκη, αλλά και για τη βαθιά πληγή που του άφησε η αποκλήρωσή του από τον πατέρα του.

Η πικρία για τον πατέρα του

Όχι απλώς με μαχαίρωσε πισώπλατα, αλλά με πήρε μαζί του στον τάφο, γράφει ο Γιάννης Παπαμιχαήλ, περιγράφοντας το σοκ που ένιωσε όταν διάβασε τη διαθήκη του πατέρα του. Οι σκληρές φράσεις που χρησιμοποίησε ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ — όπως αγαπώ τον γιο μου όπως όλα τα όντα του πλανήτη — έμειναν για πάντα χαραγμένες μέσα του.

Δεν με πείραξε ότι με αποκλήρωσε, αλλά το πώς το έκανε. Θεώρησε συγγενείς του όλους, εκτός από εμένα. Ακόμη και σε παιδιά που βρίσκονται στη φυλακή, οι γονείς τους τους πηγαίνουν φαγητό, αναφέρει χαρακτηριστικά.

Ο Γολγοθάς μετά τον θάνατο της μητέρας του

Μετά την απώλεια της μητέρας του, ο Γιάννης προσπάθησε να στηριχθεί στον πατέρα του, όμως, όπως λέει, μου έδωσε πικρό ποτήρι να πιω. Η δημοσιοποίηση της διαθήκης τον βύθισε σε απόγνωση:

Τρεις μήνες έκανα να βγω από το σπίτι. Κοιτούσα μόνο το ταβάνι, αμέτοχος απέναντι σε όλα. Ο πατέρας μου με οδήγησε με αυτόν τον τρόπο σε ένα λούκι αυτοκτονίας. Δεν ήξερα πώς να αντιμετωπίσω τον περιπτερά, τον ταξιτζή, τη γειτόνισσα.

Ποτέ δεν με είχε πει παιδί μου

Η ψυχρότητα της σχέσης τους αποτυπώνεται και σε μια φράση που σοκάρει:

Ποτέ δεν με είχε πει παιδί μου, γράφει ο Γιάννης. Θυμάται μάλιστα ένα περιστατικό μετά τον θάνατο της μητέρας του, όταν νοσηλεύτηκε με κολικό νεφρού και, παρά την ειδοποίηση, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ δεν πήγε ποτέ να τον δει.

Η τελευταία τηλεφωνική επικοινωνία

Η τελευταία τους επικοινωνία, λίγους μήνες πριν από τον θάνατο του Δημήτρη Παπαμιχαήλ, έμεινε ανεξίτηλη στη μνήμη του:

Του ζήτησα να πάω κοντά του. Εκείνος, αντί να με δεχτεί, με έβρισε με πολύ άσχημα λόγια και μου έκλεισε το τηλέφωνο.

Η στιγμή της αναγνώρισης στο νεκροτομείο

Όταν ειδοποιήθηκε για τον θάνατο του πατέρα του, κατέρρευσε:

Άνοιξα το νεκροθάλαμο και δεν άντεξα. Ξέσπασα σε κλάματα. Του μιλούσα και του έλεγα γιατί αφήσαμε να φτάσουν έτσι οι σχέσεις μας. Γιατί να μην ήμασταν μια αγαπημένη οικογένεια. Ήταν πολλά τα “γιατί” που του είπα εκείνο το βράδυ, κι έβγαιναν μέσα από την ψυχή μου.

Ο ανταγωνισμός και το “Θέατρο Αλίκη”

Ο Γιάννης Παπαμιχαήλ αποκαλύπτει πως ο πατέρας του τον αντιμετώπιζε ανταγωνιστικά ακόμη και επαγγελματικά. Όπως γράφει, μετά τον θάνατο της Αλίκης, ο Δημήτρης του πρότεινε να πάρουν μαζί το Θέατρο Αλίκη, παρότι εκείνος ήταν ήδη ιδιοκτήτης του, κάτι που ερμήνευσε ως ένδειξη ζήλιας και σύγκρουσης.

Η μαρτυρία του μέσα από το βιβλίο αποτελεί μια σπαρακτική εξομολόγηση ενός γιου που ζητούσε αγάπη και αποδοχή, αλλά βρήκε μόνο ψυχρότητα, αφήνοντας πίσω του μια από τις πιο τραγικές οικογενειακές ιστορίες της ελληνικής καλλιτεχνικής ζωής.