Διονύσης Σαββόπουλος – Τι έλεγε για την Άσπα του: Πέθανε μία εβδομάδα πριν την 58η επέτειό τους

Μια αγάπη που γεννήθηκε μέσα στις πιο δύσκολες συνθήκες

Η ιστορία του Διονύση Σαββόπουλου και της Άσπας αποτελεί ένα μοναδικό χρονικό αφοσίωσης, συντροφικότητας και βαθιάς αγάπης που άντεξε έξι δεκαετίες. Ο σπουδαίος δημιουργός, λίγους μήνες πριν φύγει από τη ζωή, μίλησε στο «Στούντιο 4» για τη γυναίκα που στάθηκε δίπλα του «μέχρι το τέλος», αλλά και για τα παιδιά τους, τον Κορνήλιο και τον Ρωμανό, στους οποίους είχε ζητήσει δημόσια συγγνώμη μέσα από την αυτοβιογραφία του «Γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα». «Αυτό ήταν ανάγκη μιας ειλικρίνειας… Κι εγώ έλεγα “γράφεται αυτό;”», είχε εξομολογηθεί, αναγνωρίζοντας λάθη της πατρότητας, όπως τις στιγμές που «έριχνα μπάτσες στα παιδιά μου». Με ειλικρίνεια πρόσθεσε: «Το έχω μετανιώσει και τους ζήτησα συγγνώμη».

Η Άσπα, η γυναίκα που τον κράτησε όρθιο

Για τον Σαββόπουλο, η Άσπα υπήρξε η γυναίκα της ζωής του, η «ήρεμη δύναμη» πίσω από κάθε δημιουργία του. «Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στην Άσπα. Είναι η γυναίκα της ζωής μου, με ανέχεται 57 χρόνια το κορίτσι», έλεγε συγκινημένος, αποκαλύπτοντας πως ο έρωτάς τους παρέμεινε ζωντανός και παιχνιδιάρικος: «Είμαι ερωτευμένος μαζί της, αλλά κι εκείνη με ζηλεύει πολύ».

Η απόφασή του να την παντρευτεί γεννήθηκε μέσα στη φυλακή, την περίοδο της Χούντας: «Πήρα την απόφαση να την παντρευτώ όταν ήμουν στην απομόνωση μέσα στη φυλακή». Για εκείνον, ήταν μία από τις δύο μεγάλες αποφάσεις ζωής — να αφοσιωθεί στα τραγούδια και να παντρευτεί την Άσπα, «επειδή την αγαπώ». Το ζευγάρι ενώθηκε στις 28 Οκτωβρίου 1967, την ημέρα του «Όχι». Ο ίδιος, με το γνωστό του χιούμορ, σχολίασε: «Την ημέρα του “Όχι”, εμείς είπαμε “Ναι”».

Μια γυναίκα ατρόμητη μέσα στη σκοτεινή εποχή

Η Άσπα, τότε μαθήτρια Λυκείου, στάθηκε στο πλευρό του με αφοπλιστικό θάρρος. Όπως αποκάλυψε ο Σαββόπουλος, «έκανε τον κόσμο άνω-κάτω, έμαθε πού είμαι και πήγε στην ουρά με τους συγγενείς των πολιτικών κρατουμένων».

Η εικόνα της έμεινε χαραγμένη στη μνήμη του: «Οι άλλες ήταν σαν χήρες και ορφανά από τον Εμφύλιο… και η δικιά μου έλαμπε με μεταξωτά χειλάκια, μωβ μάτια και μίνι φούστα». Ακόμη και όταν την χαστούκιζε ο βασανιστής της Χούντας, Ευάγγελος Μάλλιος, η νεαρή γυναίκα δεν λύγισε. «Της έριχνε κάτι μπάτσες και της έλεγε “Εσύ είσαι μικρό κορίτσι, τι δουλειά έχεις με αυτούς;”». Ο Σαββόπουλος κατέληξε συγκινημένος: «Η Άσπα μικρή δεν φοβόταν τίποτα. Η αγάπη σε κάνει ατρόμητο».

Πηγή