Τούμπα όλα: Μόλις μαθεύτηκε τι έκανε στη Βουλή ο Διαμαντής Καραναστάσης

Η παραίτηση του Διαμαντή Καραναστάση από το βουλευτικό αξίωμα προκάλεσε πολιτικό θόρυβο και έντονό συναισθηματικό φορτίο, αλλά η αποτίμηση της κοινοβουλευτικής του πορείας φαίνεται να σκοντάφτει στα ίδια τα στοιχεία της παρουσίας του. Οι αριθμοί δείχνουν ότι η κοινοβουλευτική παρουσία του Καραναστάση ήταν μάλλον «σιωπηλή», θέτοντας υπό αμφισβήτηση τον μύθο της «ανεκτίμητης προσφοράς» που κάποιοι επιχειρούν να οικοδομήσουν.

Η παραίτηση, οι δηλώσεις και το αφήγημα της σύγκρουσης

Η αποχώρηση του Καραναστάση από τη Βουλή συνοδεύτηκε από βαρύγδουπες διατυπώσεις και έντονες προσωπικές αξιολογήσεις. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου τον αποχαιρέτησε ως «έναν μοναδικό, ιδιοφυή, σπάνιο άνθρωπο», δίνοντας στο γεγονός συναισθηματικό και σχεδόν συμβολικό χαρακτήρα.

Ο ίδιος ο πρώην βουλευτής περιέγραψε το Κοινοβούλιο ως χώρο βουτηγμένο στη «βρομιά», από τον οποίο –όπως είπε– αποχώρησε «νικητής» για να επιστρέψει στον Πολιτισμό, επιχειρώντας να παρουσιάσει την παραίτησή του ως πράξη ηθικής υπεροχής και προσωπικής συνέπειας. Πίσω όμως από αυτό το φορτισμένο αφήγημα, αναδεικνύεται ένα κρίσιμο ερώτημα: πόσο ουσιαστική υπήρξε η θεσμική του συμβολή όσο κατείχε το έδρανο;

Τα επίσημα στοιχεία και η «σιωπηλή» κοινοβουλευτική παρουσία

Αν κανείς αφήσει στην άκρη τις δηλώσεις και στραφεί στην ψυχρή γλώσσα των πρακτικών, το σκηνικό αλλάζει. Αναζητώντας τα στοιχεία της Ολομέλειας για το 2025, προκύπτει ότι σε διάστημα έντεκα μηνών ο Διαμαντής Καραναστάσης τοποθετήθηκε μόλις οκτώ φορές, σύμφωνα με τα στοιχεία που επικαλείται το mononews.gr. Για έναν βουλευτή που καταγγέλλει ανοιχτά το σύστημα και εμφανίζεται ως μαχητικός εκφραστής ρήξης, μια τόσο περιορισμένη παρουσία στο βήμα της Βουλής γεννά εύλογες απορίες. Κάποιος θα μπορούσε να αντιτάξει: «Και πάλι καλά μέσα σε τόση “βρομιά”», υιοθετώντας την ίδια ρητορική του πρώην βουλευτή και υπενθυμίζοντας ότι υπάρχουν συνάδελφοί του που δεν μίλησαν ποτέ.

Ωστόσο, η σύγκριση προς τα κάτω δεν αίρει το βασικό ζήτημα: όταν κάποιος προβάλλει δημόσια τον ρόλο του ως εξαιρετικά σημαντικό, οι πολίτες δικαιολογημένα αναζητούν απτά δείγματα δουλειάς, παρεμβάσεων και θεσμικής δράσης.

Μύθος «ανεκτίμητης προσφοράς» και προσδοκίες των πολιτών

Η συζήτηση γύρω από τον Καραναστάση δεν αφορά μόνο ένα πρόσωπο, αλλά ανοίγει ευρύτερο προβληματισμό για το πώς κατασκευάζονται πολιτικοί μύθοι. Όταν προβεβλημένα στελέχη μιλούν για «ανεκτίμητης προσφοράς» έργο, οι ψηφοφόροι περιμένουν να δουν νομοθετικές πρωτοβουλίες, συνεχή παρουσία σε κρίσιμες συζητήσεις, τεκμηριωμένες τοποθετήσεις και συστηματικό κοινοβουλευτικό έλεγχο. Η περιορισμένη συμμετοχή από το βήμα της Βουλής δεν ακυρώνει πλήρως κάθε άλλη μορφή δράσης –υπάρχουν επιτροπές, επερωτήσεις, επαφές με φορείς– αλλά σίγουρα δυσκολεύει τη στήριξη ενός υπερβολικού αφηγήματος για κάποιον που εμφανίζεται ως κεντρικός πρωταγωνιστής. Έτσι, οι μεγάλες λέξεις και οι συγκινησιακές δηλώσεις μοιάζουν να βρίσκονται σε απόσταση από το πρακτικό αποτύπωμα της κοινοβουλευτικής παρουσίας.

Ανάμεσα στη ρητορική της σύγκρουσης και την ευθύνη της εκπροσώπησης

Το ζήτημα τελικά δεν είναι αν το Κοινοβούλιο πάσχει από παθογένειες – κάτι που πολλοί, από διαφορετικά πολιτικά στρατόπεδα, επισημαίνουν. Το κρίσιμο σημείο αφορά στο πώς αντιδρά ένας εκλεγμένος βουλευτής απέναντι σε αυτές. Επιλέγει να μένει, να παρεμβαίνει, να διεκδικεί αλλαγές, να συγκρούεται θεσμικά και να λογοδοτεί στους πολίτες; Ή αποχωρεί, καταγγέλλοντας συνολικά το πλαίσιο; Η παραίτηση του Διαμαντή Καραναστάση παρουσιάστηκε ως πράξη προσωπικής νίκης απέναντι σε ένα σύστημα που εκείνος χαρακτήρισε σαθρό. Οι αριθμοί όμως –οι οκτώ ομιλίες σε έντεκα μήνες– αφήνουν ανοιχτό ένα ερώτημα που δύσκολα προσπερνά κανείς: μπορεί μια τόσο περιορισμένη κοινοβουλευτική δραστηριότητα να στηρίξει, χωρίς αμφισβήτηση, τον μύθο μιας διαρκούς, μαχητικής και «ανεκτίμητης προσφοράς»; Οι πολίτες καλούνται να απαντήσουν, ζυγίζοντας όχι μόνο τις λέξεις, αλλά κυρίως τα έργα.

Πηγή